Omdat wij de trommelrem hadden afgenomen, en er achter kwamen dat wij geen splitpennen hadden meegenomen, heeft Clint maar creatief twee tie-rips tussen de nok gedouwd. De oude splitpennen lagen helaas in 14 stukken.
Dit hoorde eigenlijk nog bij het vorige verhaal, maar ach.
By the way, voor de geïnteresseerde, dit was de plek waar wij hebben wild gekampeerd:
https://www.google.nl/maps/@52.2033408,0.6648147,709m/data=!3m1!1e3
Maandag 1 augustus
Nu het eindelijk licht was konden wij ons ook eindelijk eens oriënteren. Wat bleek, wij reden recht op Cambridge af terwijl wij daar niks hadden te zoeken. Wij moesten naar King’s Lynn en daarna naar Boston. De Britse Boston.
Onderweg bij de pomp zagen we nog een leuke Bentley staan. Blijkbaar een zeer goedkoop model vanwege ruk kwaliteit o.i.d. Net als de Rolls Royce Silver Shadow, maar daardoor wel erg betaalbaar…. hey hey! ik zeg niks!
Bij de pomp zijn we van plaats omgewisseld en mocht ik hier voor het eerst proberen links te rijden, met nog geen half jaar rijervaring.
Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ik iedere afslag verkeerd zou pakken en kinderwagens zou scheppen van baby’s die nog geboren moeten worden maar vreemd genoeg vond ik het eigenlijk niet eens zo absurd. Oké het is raar om ineens constant links aan te houden, en op wegen met meerdere banen ben je onbewust toch geneigd om op de meest rechter baan te blijven hangen, maar al die horror verhalen over dat het te vergelijken is met alsof je stuur verkeerd om draait zijn naar mijn idee onzin. De enige uitdaging is eigenlijk dat je stuur aan de verkeerde kant zit en daardoor je zicht beperkt, maar met een Daf is dat verschil toch amper te merken.
Na een rit van een paar uur kwamen we aan in Mablethorpe. Een dorp zo klein, als de straten vies zijn zetten ze het in de vaatwasser.
Waarom eigenlijk naar Mablethorpe? Nou, niet alleen staat het tussen 9 en 5 op de kaart, er ligt een prachtig omheinde camping. Met toezicht. En andere mensen. Er waren ook redelijk wat kinderen, dus als er spontaan ineens een grizzlybeer uit het toiletgebouw komt zetten worden die als eerst opgevreten en hebben wij onze tent alweer ingepakt tegen de tijd dat ie daar mee klaar is.
We kwamen nog net op tijd aan en een vriendelijke oude man leidde ons naar een keurig gemaaid stukje gras.
Hier kon ik rustig met een hartslag van 60 mijn tent de lucht in werpen. Ook was het toiletgebouw weer een verademing. Je mist het gelijk.
Zo wisselvallig als dat dat smerige Engelse weer is moesten wij voortdurend rekening houden met regen. Hier had ik mij al op voorbereid:
Bij de Hornbach heb ik 4 aluminium buizen gehaald van 1 meter. Twee hadden een iets kleinere diameter die precies in de grotere kon schuiven. Met een slangklem kon ik hem op zijn plaats bevestigen. Vervolgens heb ik een afdekzeil gehaald die wij met wat scheerlijntjes konden vastzetten. De andere kant hebben we vast gemaakt door deze tussen de deur van de Daf te drukken en aan de regengoot met klemmetjes vast te maken. Maar hoe grijp je dan iets uit de auto? Gewoon. Raampie open!
En zo konden wij droog van onze Guinness genieten.
Ondertussen stond het zeer exotische eten ook al op de gril.
Die avond ben ik als een draak wezen douchen en heb er zo lang onder gestaan dat de camping boiler zowat ontplofte. Hoe fijn om weer binnen de bebouwde kom te zijn.
….Maar niets was minder waar.
Met een spanwijdte van 8,5 meter kwam er toch ineens een mot mijn douchehokje binnengevlogen… Dat beest was zo groot, hij had zelf een krant meegenomen om mij mee in elkaar te slaan.
Gewapend met een handdoek probeerde ik dit mythische wezen van Bijbelse proporties uit de lucht te spanken en verbouwde het halve toiletgebouw tijdens het proces.
Toen ik met mijn luchtafweer geschut dit beest heb weten te verjagen dacht ik rustig verder te kunnen douchen. Maar nee, de wacht werdt gewisseld met een nog groter kreng van een vliegend stuk tuig. De mug.
Ze zeggen dat je van een mug geen olifant moet maken… Dat gaat nogal moeilijk als de mug al groter is dan een olifant. Mijn halve stapel kleding waaide uit dat hok door de luchtverplaatsing van die enorme wieken, het leek wel Apocalypse Now.
Terwijl ik mijn Kung Fu, Joehietsoe en wat andere moeilijke Chinese woorden zat uit te oefenen vloog dat vliegende kreng recht op mijn harses af. Ik dook zo snel omlaag, ik heb nog kramp in mijn nek.
Uiteindelijk wist ik deze Apache te overmeesteren en terwijl ik hem in de houdgreep hield vroeg ik wie hem achter mij aan had gestuurd, maar hij was al overleden voor hij kon antwoorden, dus ik heb hem in het doucheputje geflikkerd.
Gebroken na deze intensieve strijd kon ik gelukkig eindelijk goed slapen zonder enge geluiden om mij heen.
Dinsdag 2 augustus
Vandaag bleven wij nog een dagje op de camping. Althans, wij hadden gepland om een garage te gaan zoeken die ons kon helpen met de kapotte achterbrug.
We hadden een aparte vakantie kunnen houden in de tijd die wij bezig zijn geweest om een garage te zoeken die ons kon helpen. Overal hadden ze een wachttijd van minstens 1 week. Dat gaan we dus even niet doen.
Ons werd aangeraden om naar Louth te rijden, omdat daar flink wat garages zouden zitten maar ook daar vertelde de één na de ander ons dat er geen tijd was.
Toen keek ik naar de lucht en zag ik heel toevallig dat er allemaal planeten ineens in één lijn lagen. En dat klopte ook.
Heel toevallig stopte wij naast een andere auto op de parkeerplaats van een benzinepomp. Daar werden wij aangesproken door de bestuurder van die auto over wat voor’n boeiende wagen wij hadden en dat hij deze nog nooit eerder had gezien. Wij vertelde hem dat wij bezig waren om een garage te zoeken omdat de achterbrug gescheurd was. Wat bleek, de beste man was de eigenaar van een oldtimer garage niet ver vandaan en hij wou ons nog helpen ook!
We reden achter hem aan en inderdaad, niet veel verder op kwamen we aan bij Empire Classics. Een klein garagetje in een bedrijventerrein naast een Aldi.
Ze moesten nog eventjes een T1 busje aan de praat zien te krijgen maar konden daarna gelijk met de Daf aan de gang. We hadden dus even wat tijd om Louth in te wandelen en daar wat te gaan vreten.
Een paar uurtjes later was het zo ver. De Daf werd op de krik gezet en het herstel begon.
De krik drukte de twee delen weer tegen elkaar. Met de haakse slijper heeft hij alle troep weggehaald.
Voor het lassen moest hij even een klem op de nok van de as zetten. Die prachtige tie-rips die wij eerder hadden aangebracht vielen als twee versleten prostituees op de grond. Tot zover het nut van die dingen…
Vervolgens een dikke las er overheen:
En terwijl de vakantiekracht nieuwe tectyl aanbracht kon m’n maat er weer een fatsoenlijke splitpen tussen drukken.
En klaar is kees:
Voor €30,- konden wij weer verder en kregen wij nog een handje vol extra splitpennen mee voor de zekerheid. Echt een koopje. Super tof dat zij dit voor ons wouden doen en hoe toevallig kan het wezen dat wij hem tegenkwamen.
Later op de middag kwamen we weer terug op de camping waar intussen de wind was gekeerd en met 360 KM/u waaide.
Die avond heb ik nog even een skeere 80’s kantoor decoratie foto gemaakt van een ontroerende lucht.
Het enige wat nog mist is een lege spreuk over dat je iets moet doen met je leven zodat hij op het Facebook profiel van een sociaal onzeker persoon geplaatst kan worden.
Woensdag 3 augustus
Bepakt en bezakt konden wij onze route weer vervolgen.
Voor de geïnteresseerde, hier is de locatie van de camping:
https://www.google.nl/maps/place/Mablethorpe+Camping+and+Caravanning+Club+Site/@53.3307566,0.2483372,318m/data=!3m1!1e3!4m5!3m4!1s0x47d7cc4b51f98ff9:0xc9974f1a662162aa!8m2!3d53.3307963!4d0.2494045
Na een korte stop aan het strand van Mablethorpe zaten wij weer op de weg richting Scarborough.
Daar eenmaal aangekomen werd het ineens duidelijk wat men bedoelt met het veelzijdige landschap van Engeland. We hadden het idee alsof we ergens aan de Spaanse kust zaten.
Bezaaid met oude architectuur en kronkelweggetjes.
Het mooie van dit strand is dat j…. wacht eens.. wat is dat daar… OH MIJN HEMEL
Wetenschappelijk bewijs dat een zwart gat bestaat. Zelfs de zwaartekracht werd er door beïnvloed.
Anyway, iets bijzonders wat mij opviel was dat de promenade van Scarborough bezaaid was met bankjes. Dat an sich was al apart, maar op ieder bankje stond een gedenkplaatje van een overleden persoon. Ik vraag me af wat het verhaal er achter is, want ik kan mij niet voorstellen dat zij bij elke overledene een bankje neerzetten. Je kan je kont straks niet keren. Sommige mensen kunnen het nu al niet eens.
Op de promenade nog even gauw een bakkie pleur.
En daarna konden wij weer verder langs de kustlijn via Whitby en Redcar. Dit stuk vond ik één van de tofste routes die wij hebben gereden. Het uitzicht is prachtig en de dorpjes zijn gezellig.
Eén nadeel van zo’n mooie heuvelachtige kustlijn rijden met een Daf; op elke heuvel mag je even gaan stoppen om die 18 kilometer aan file die je veroorzaakt hebt er even langs te laten gaan en om de motor af te laten koelen. Want door het constante geklim in hoge toeren werd het ding bijzonder heet.
In Saltburn-by-the-sea hadden wij weer even een tussenstop gemaakt om wat te kanen. Vreemde was, er was behoorlijk wat volk en wij hadden helemaal geen parkeerproblemen.
Wij konden hem zo neerzetten. Op een mooi plekje zelfs nog ook.
Echter pas bij het wegrijden kwamen wij er achter dat wij geparkeerd stonden op het terrein van een botenstalling wat verboden terrein was. Oeps. Ach, niemand heeft ons gezien.
Niet ver daar vandaan ligt Middlesbrough. Ik moet eerlijk zeggen. Dit is het meest industriële stuk industrie dat ik ooit in mijn industriële leven heb waargenomen. Gigantische fabrieken over duizenden vierkante kilometers staat hier verspreid. Combineer dat met grauwig ballenweer en je voelt je alsof je midden in de industriële revolutie zit.
Touwens, iets anders. Met name daar kom je behoorlijk wat aso hoge vrachtwagens tegen. Het slaat nergens op.
Oké niet zo hoog. Maar nog steeds flink hoge vrachtwagens rijden daar in Engeland.
Dat die dingen niet omwaaien. o_O
Eenmaal Hull voorbij gereden zagen we eindelijk onze eerste bestemming op de borden staan:
Cockle Park.
Nee wacht, het was Alnwick.
Tot de volgende keer.
