Probleem: Ik kon geen genoeg krijgen van mijn favoriete kapotte autoonderdeel en weer kon de auto niet stoppen met applaudiseren. Ook het stuur voelde zo onbetrouwbaar aan als de 2e kamer.
Gewenste oplossing: Weer kunnen rijden in alle rust. Geen klapperende [s]eierstokken[/s] voorwielen meer.
Voorkennis: Jahaa! Meer dan eerst. Dit maal op de hoogte van de juiste gereedschappen en kennis over hoe die kogels zijn los te maken.
Moeilijkheid: Nog verassend makkelijk eigenlijk… De kogels waren makkelijk om bij te komen wat al 80% van de frustratie scheelt. Iemand met een beetje autokennis en “sleutelgevoel” moet prima uit de voeten kunnen.
Lichamelijk letsel: Zoals altijd hebben de handen het meeste te lijden. Inmiddels zijn mijn zachte babyhandjes bedekt onder 10 centimeter eelt waar zelfs Alabastine plamuur jaloers op wordt.
Opgelost: Yes! Die wielen gaan geen kant meer op… nee wacht…
Naar mooie meiden getoeterd tijdens de testrit: geen.
Mooie meiden gezien tijdens de testrit: geen, vandaar niet getoeterd.
Aan te raden terrein om op te repareren: De vorige keer raadde ik aan om alleen op eigen grond te sleutelen omdat er toch het één en ander uit mekaar moet. Maar deze reparatie is gewoon op een Rotterdams stoepje verricht en dat ging toch prima. Politie en stadswacht doen ook niet moeilijk over sleutelen aan de straat in Rotterdam.
Kosten: 6 bouten voor fuseekogels elk € 2.54 (bleek dat ik er maar 4 nodig had), 2 fuseekogels elk € 34.52, 2 stuurkogels wielzijde elk € 26.95. Totaal: € 146.13
En zo ging het:
Vrijdag avond begon de reparatie toen ik twee vrienden over de vloer had. Er was voorafgaand al gezellig gepilsd dus de sfeer was goed. Die middag was het ergens in de 20 graden, lekker warm. Dus zolang de zon nog scheen konden we even gauw te werk gaan voordat het koud werd dit weekend.
Echter tegen die tijd dat we naar buiten kwamen was het al zo koud als een vrieskist. Toch maar aan de slag gegaan.
We hebben eerst de stuurstangen losgemaakt van de al-vervangen stuurkogels bij het stuurhuis. (lees: Ik zat die stangen los te maken terwijl die andere twee leuters zaten te tekenen op het vieze dak van mijn auto)
Toen die stangen los waren moesten dus die twee kogels aan de wielzijde eruit. De vorige keer had ik een bankschroef nodig omdat deze zo vast als een gedetineerde zaten, dus we zijn naar Clint’s werkplaats gegaan om ze daar los te wrikken.
Nu kan ik kleurrijk gaan vertellen over hoe vast die kogels in dit geval zaten, maar laat de beelden maar voor zich spreken.
We probeerde met een pijpsleutel de kogel los te draaien. Er kwam geen beweging in. Die kogel niet in elk geval.
Toen ik even de camera aan het wegleggen was kwamen die andere twee op het idee om met een hamer op die kogel te slaan. Er kwam beweging in, maar dat was niet de kogel. Ze sloegen die hele stuurstang krom!
Hij is weer recht gebogen godzijdank maar toch vraag ik mij af of de sterkte er nu niet vanaf is. De stang was ongeveer 4 graden gebogen.
Uiteindelijk kwamen ze los via de pijpsleutelmethode. Het werd laat, iedereen was gaar dus het werk werd gehalt tot de volgende dag.
De volgende dag kon ik weer in alle rust verder. M’n maat kwam langs om mee te helpen. Als eerste de fuseekogels vervangen.
Eerst even een mooie vergelijking tussen de nieuwe en oude stuurkogels:
Zo, krik tevoorschijn, en eraf met dat wiel:
Onder het motorblok hebben we wat houten balkjes gelegd als kriksteun.
Daar zit ie!
Voordat wij begonnen met sleutelen plaatsten we voor de zekerheid even een houten balkje onder de bladveer. Geen idee of zo’n veer ineens los kan knallen. Er staat immers toch een paar honderd kilo te drukken op dat ding.
Toen de bouten er uiteindelijk uit waren moest zelfs het hele gewicht van de auto op het blokje onder de veer rusten om die veer omhoog te kunnen buigen, anders kregen wij de fuseekogel er niet onderuit.
Onze geliefde stuurkogeltrekker ertussen, en plop, los kwam hij: (zal weer uren geklooi gescheeld hebben)
Het verbaasde me hoe makkelijk dit ding eruit kwam. Helaas dus geen verhaal vol frustraties. Ik weet niet of ik blij moet zijn of niet.
Oud en nieuw:
Tip voor andere DAF eigenaren (als zij dit ooit lezen) die ook een fuseekogel bestellen; als er een plastic kapje overheen zit, die moet je er af trekken. Anders heb je een heel interessante middag.
Na wat gewrik en gestoei zat de nieuwe op zijn plek:
Ze hebben geen millimeter onbenut gelaten want alles past echt maar nét. We moesten ook alles een keer opnieuw losmaken omdat de trommelrem voor geen meter meer was te sturen. Dat kwam omdat er een knobbel onder de fuseekogel zit die precies in een gat van de bladveer moet vallen. Ach, doe je dat niet, kan je in elk geval je armspieren trainen.
Ook maar meteen even de trommelrem gecontroleerd. Naafdop eraf gewrikt met een schroevendraaier en erachter de lagers eruit gehaald. Meteen alles zat onder het vet. Gelukkig had ik alcoholdoekjes bij me…. waar het niet dat die dingen nog in de verpakking zaten!
Rem zag er verder nog gewoon netjes uit:
Boel weer in elkaar gezet, auto omgekeerd en andere wiel het hele verhaal idem dito:
Tijdens de testrit voelde het stuur al meteen een stuk betrouwbaarder aan. Hij greep ook niet meer zijn eigen weg. Nu kunnen eindelijk de wielen worden uitgelijnd. Mocht tijd worden ook!
Het volgende op m’n lijst is het dashboard verwijderen om daaronder de lekkage te vinden van de voorruit en deze dicht te kitten.
