Zoals we allemaal weten ben ik zonder motorblok naar Chernobyl toe gegaan. Want, ik zat namelijk nog middenin een halve motor revisie.
Dat, of ik heb de boel gewoon chronologisch verkloot. Ik gok het laatste.
Goed, waar waren we ook alweer? Oja, het blok was eruit, alle zooi was gedemonteerd, en de helft was netjes overgespoten. Dan kunnen we nu weer verder.
Als eerste: Kleppen stellen.
Omdat ik vermoedde dat de kleppen niet goed waren afgesteld was dit een item waar ik erg naar uitkeek. Nu in alle comfort van ruimte kon ik er goed bij komen en secuur de boel nalopen.
De inlaat kleppen mogen 0.1mm speling hebben en de uitlaat 0.15mm. De werkelijke speling week echter meer af dan de reisplanning van de NS. De inlaat stond op 0.25mm en de uitlaat op maar liefst 0.35mm afgesteld! Geen wonder dat het blok zo ruk liep en dat die bougie zo zwart was. Ik was hoe dan ook blij het te hebben gevonden, want ik had geen idee wat anders de oorzaak kon zijn voor het slecht lopen van het blok.
Om de technische zuiverheid visueel te benadrukken zijn de klepdeksels ook even mooi gepolijst.
Een beetje vaseline tussen de rubbers voor een oliedichte hechting!
Daarna nog meer spuitwerk!
Met alle onderdelen spik en span, kon nu het volgende in de lak: de waaier. Deze is in diep blauw afgewerkt.
Daarna konden alle beugeltjes van het blok gestraald worden.
Voor:
Na:
Met al die poespas strak in de lak is het tijd om weer met het technische verhaal verder te gaan. Met de motor eruit zat dat best comfortabel moet ik zeggen.
Door mijn logge handelen draaide ik het schroefdraad van de gasklep as in de carburateur verrot. Tot mijn grote verbazing is dit onderdeel los nog gewoon te verkrijgen.
Met al die toegankelijkheid was het ook een mooi moment om de 12v omvormer proper aan te sluiten en de bekabeling netjes weg te werken.
Maar, dat was niet het enige waarvoor ik de motorruimte in was gedoken. Het stuurwiel zat namelijk een vrij grote speling in. Kortom, een perfect moment om het stuurhuis te gaan reviseren!
Deze heb je zo los. Althans. Het stuurwiel en de behuizing heb je zo los.
Ook kwam ik erachter dat ze bij het uitlijnen van mijn voorwielen de stuurstangen nooit hebben vastgedraaid. Bedankt hé!
Maar waar zat dan een probleem?
Laten we even terugdenken aan mijn allereerste sleutelervaring ooit.
Ik krijg er spontaan weer de rilbibbers van. “Maar ach, Robin, je komt er nu zo bij toch?”
Tja, als ik zaterdagavond ga stappen sta ik ook ineens vlakbij een mooie dame, dat wil ook niet meteen zeggen dat dan automatisch alles soepel verloopt.
Lag het aan de stuurkogeltrekker? Nee hoor, ruimte zat dit keer.
Het probleem waar ik nu weer mee te maken had waren die verdomde borgmoertjes. Want zodra de stuurkogel niet meer strak zit, begint deze gewoon mee te draaien zodra je aan die moer sleutelt. Kortom, ik moest drukken alsof ik 10 kilo bananen had gegeten om er maar voor te zorgen dat die kogel op zijn plaats bleef zitten… Wat een ontwerp…
Afijn, ik kreeg ze los, en het stuurhuis kon eruit.
Even vastbinden aan elkaar zodat die wielen nergens heen gaan.
En zo! Tijd voor:
Het stuurhuis reviseren
Bij nadere inspectie ben ik tot de conclusie gekomen dat deze fucking ranzig is.
Dus! gelijk demonteren die hap. Eerst de borging verwijderen zodat de deksel eraf kan.
Achter de deksel zit een borgringetje om de stuurpen op zijn plaats te houden, zodra je deze eruit wipt kan die pen eruit evenals de stuurstang.
De afdekplaat aan de kopse kant krijg je er eenvoudig uit door gewoon het stuurhuis op de stuurstang te laten vallen. Deze ramt het dekseltje eruit.
De speling in een ouderwets stuurhuis wordt veroorzaakt doordat de stuurpen met kunststof busjes gelagerd is waarin deze kan worden afgesteld. Deze busjes slijten op ten duur zo veel dat de stuurpen niet meer valt af te stellen.
Probleem was alleen, welke kunststof busjes?
Ah! ik zie ze al, deze kunststof busjes:
Ja. Ik denk dat ik weet waarom ik zoveel speling in mijn stuur had.
Laten we als eerste dat stuk riolering even opschonen.
En zo horen die busjes eruit te zien:
Ook de stuurpen ontkomt niet aan de grote schoonmaak:
Blood spanking new!
Daarna de afdekplaatjes!
Wat uiteraard wordt opgevolgd door de stuurstang:
Om het beste voor het laatste te bewaren, mocht tot slot het stuurhuis zelf aan de toorn van de remreiniger en Dasty worden onderheven.
De binnenkant maakte ik schoon door de boel flink onder te spuiten met de hierboven genoemde wonders, en vervolgens een flinke prop keukenrol d.m.v. een ijzerdraad er doorheen te trekken. Dit ritueel herhaalde ik net zo vaak totdat het ding van binnen stralend schoon was.
Met alle zooi weer stralend schoon, was het tijd om de boel weer ranzig te gaan maken door het helemaal vol te blubberen met universeel vet. Elke millimeter moet gevuld zijn. Ontluchten doet het stuurhuis zelf met een nippel die erop zit.
Zo, dat kan er weer tegenaan. Aanschouw het resultaat!
Ik heb het Rijksmuseum al gemaild met de vraag of zij hierin geïnteresseerd waren. Ze waren zo erg onder de indruk dat ik daar nu de rest van mijn leven ben verbannen.
Tot zover weer het verslag. Er volgen nog twee omtrent de deel-revisie. In het volgende deel worden de laatste onderdelen opgeschoond en gaat het blok weer terug in elkaar. Tot dan!
