Elektrische problemen… het verderf van ons bestaan. Vroeg of laat ontkomt geen enkele auto eraan. Dat de B Type Daf nog eens een Italiaans vleugje heeft, is dan ook niet bepaald bemoedigend.
Zo reed ik dus laatst met m’n Daf ongestoord naar werk in die sterveskou omdat mijn Punto, een Fiat welteverstaan, door roest en… elektrische problemen, op de brug stond.
Alles ging welletjes toen plots ineens mijn 12 volt paneel uitviel nadat ik mijn bergschakelaar activeerde. (de bergschakelaar zorgt voor een hoger motortoerental, en gebruik ik in de kou als soort van elektrische choke)
Kort erna viel mij ook ineens op dat mijn richtingaanwijzer niet niet meer deed, mijn interieurlamp hasta la vista was en ook zelfs mijn remverlichting de duisternis had omarmt.
Als klap op de vuurpijl rook ik ook ineens een elektrische brandlucht, beter bekend als de geur van fikkend isolatie materiaal. De wagen had ik al aan de kant gezet. Paraat met een brandblusser, stond ik klaar om die enorme vuurzee onder de motorkap een halt toe te roepen. Klep open, en, geen brand. Gelukkig. Wat bleek nou, één van de zekeringetjes werd 988 graden (denk ik) en was doorgebrand.
Dan kan nu dus de ellende beginnen hé. Want wat is het eerste dat de ANWB of garage doet wanneer een wagen kuren vertoond? Een scanner aan de boordcomputer hangen. Tja… zie je waar ik heen ga? Het enige wat er ooit aan die Daf gehangen heeft kwam uit een duif die iets verkeerds had gegeten.
Als klap op de vuurpijl bleef het relais van de startmotor klapperen. Dit hield op wanneer de vervanger van de doorgebrande zekering eruit werd gehaald.
De inspectie kan beginnen
Gewapend met een elektrisch schema kon ik eerst eens gaan kijken of er ook maar iets van een samenhang zat in alles wat stuk is gegaan.
Warempel, er zit logica in alles wat kapot is! Zo blijkt het 25 Ampere circuit eruit te liggen die het ruitenwisserrelais, bergrem, interieurlicht, remverlichting, knipperlichten & mijn 12 volt paneel aanstuurt, evenals de verlichting in de console.
Het enige wat er niet in thuis hoorde was de startmotor. Naar verluid komt het geklapper van een gebrek aan vermogen uit de accu. Ofwel, alle stroom zit ergens anders doorheen te pompen, daar waar het niet moet.
Mijn eerste vermoedens gingen uit naar een defect knipperlicht relais. Deze knipperde heel willekeurig al sinds de dag dat ik die Daf heb. Het vervangend relais had ik zelfs al in huis.
Er was echter een heeeeeeel klein probleempje. Het dashboard moet eruit… Tsja, snap je waarom ik dat relais nog niet vervangen heb?
Omdat ik met deze ruk kou geen zin had om alles open te gaan zitten trekken, besloot ik maar beroep te doen op mijn flexibiliteit. Ik ga naar de sportschool heb wel eens iets zwaars opgetild, en op een zaterdag de boogiewoogie gedanst. Dus ik verwacht als een slangenmens zo met mijn snufferd onder dat dashboard te kruipen en zo dat relais los te schroeven.
Ik open de deur en kijk naar de voetenbak, die nog doordenkt is met modder en natte vloermatten omdat het dagenlang heeft geregend. Fijn. Ach Robin, niet zeiken. In de middeleeuwen zat iedereen in de modder en die mensen hoor je nu ook niet klagen.
Met één hand aan het stuurwiel, de ander op de rugleuning van de stoel, één been tegen de deurstijl, en de ander half naar buiten klauter ik met mijn 1.92m naar onderen alsof ik een verkrekte versie van Twister aan het spelen was. Het was pas toen mijn kop klem zat onder het stuurwiel, dat ik mij toen pas realiseerde dat er iets onmogelijk oncomfortabels in mijn rug zat te prikken… de handrem stond nog opgewonden omhoog… Omdat mijn schouderbladen intussen al uit de kom lagen kon ik niets anders doen dan als een vis op het droge uit die auto te spartelen. Het verbaast me nog steeds dat geen enkele voorbijganger een ambulance had gebeld wegens het waarnemen van iets dat op een epileptische aanval leek.
Toen ik eindelijk uit de auto was, kon de handrem omlaag, en begon het ritueel weer opnieuw. Voor de tweede keer zat mijn bakkes klem onder het stuurwiel en zag ik het knipperlicht relais zitten! Als ik er nou ook nog even aan had gedacht om een schroevendraaier mee te nemen, dan kon ik hem eruit halen…
Zie 2 alinea’s omhoog. Voor een derde keer lag ik in een positie waarvan ze op de Kamasutra Beurs aantekeningen zouden maken. Ik kon nu eindelijk beginnen met losschroeven van het relais. Omdat ik niet helemaal goed bij die beugel kon komen, trok ik het relais even uit de beugel zodat ik er beter bij kon.
Relais uit de beugel…
Blijkbaar ben ik de enige waarbij het bloed naar mijn tenen stroomt als ik ondersteboven lig.
Daar had ik dus het relais. Stekkertjes los, nieuwe erbij, stekkertjes erin, en terugplaatsen. Omdat het nieuwe relais een andere diameter had, kon de oorspronkelijke locatie de pot op. Eén van de bevestigingsschroefjes van het dashboard verkoos ik tot de nieuwe positie. Ding erin, zekering erin, stroom erop, en…. niks. Nouja niks. Nu de motorkap open stond zag ik waar die brandlucht vandaan kwam. Tenzij iemand zijn peuk in mijn zekeringskastje had uitgedrukt, lag daar iets lekker te roken. Dezelfde zekering weer.
Omdat een mafkees als ik het toch zeker wilde weten leek het mij verstandig om even te voelen of het inderdaad weer deze zekering was. Want hé straks is ineens de bekabeling in mijn Daf spontaan veranderd. Hoe was dat gegaan? Tja, heb je ooit Home Alone gezien? Vanzelfsprekend staat er nu een 25 Ampere merkteken op mijn klauw gebrandmerkt.
Ik denk dat we nu dus kunnen vaststellen dat het niet het knipperlicht relais was.
Tja, wat dan in hemelsnaam?
Hmm, de elende begon met het activeren van de bergschakelaar (EMVK knop). Dus, alle draden van de EMVK knop losgetrokken. Niets.
Toen heb ik mijn 12 Volt omvormer losgetrokken. Niets.
Toen heb ik de knipperlichten en remverlichting losgetrokken. Niets.
De remschakelaar losgetrokken. Niets.
De alarmschakelaar losgetrokken. Niets.
De pleister van mijn vinger losgetrokken. Niets.
Nu heel het dashboard kaal was getrokken was ik radeloos. Weetje, laat ik eens de multimeter erbij pakken. Als het een harde kortsluiting is, dan moet de piepstand van dat ding gelijk gaan fluiten piepen zodra ik één kant aan de circuitzijde van de zekering plaats, en de ander tegen het plaatwerk. En ja hoor, meteen een kraakheldere piep.
Hmm, dan zit er dus gewoon iets loeihard aarde te maken. Ik wist het niet meer. Intussen had ik ook al de console eruit getrokken en alle lampjes daarin nagelopen. Het zag er allemaal piekfijn uit.
Toen heb ik even de hulp van derden ingeschakeld, die mij aanraadde om ook de lampfittingen los te trekken. Zo gauw ik daaraan wilde beginnen zag ik het al:
Nu mag iemand mij gaan vertellen hoe in hemelsnaam een LAMPFITTING kan slijten. Echt wat beweegt daaraan?! Dat ding doet letterlijk niks anders dan op in zijn gat zitten.
Toen ik de fitting had voorzien van een kabelschoen, bleef de multimeter stil. Nu kon ik alles weer terug gaan plaatsen. Na 7 jaar connectortjes pluggen en schroefjes aandraaien zat eindelijk de auto weer in elkaar. Sleutel om, en HIJ DOET HET!
Fucking lampjes…
