Hoera! hoera! En dat kun je niet zien door het roest…
Oké iets minder roest dan voorheen. Maar toch wel 100% meer dan toen precies 50 jaar geleden iemand bij het RDW de stempel op het invoerdocument stampte terwijl mijn bruine Daf vers van de pers tussen vele Dafjes stond te wachten voor zijn eerste eigenaar. Onwetend over welke avonturen die te wachten zou gaan staan.
Nu 50 jaar later is hij niet alleen één van de weinige bruine 44’s die de test van de tijd hebben doorstaan, hij is ook één van de enkele Dafjes die je dagelijks nog op de Brienenoordbrug kan aantreffen tussen alle andere mafkezen. En hij pruttelt nog alsof ie nieuw is. Althans, ik ga er vanuit dat er vanaf fabrieks aan al zo weinig vermogen in zat.
Laten we hopen dat de volgende 50 jaar er nog dorpels over blijven, en dat ik überhaupt nog wat nieuws kan typen over dat ding. Ik denk het niet. Maargoed, tijd zal het zeggen hé. Misschien is er over 30 jaar wel iemand die mijn Punto van de ondergang probeert te redden wanneer die 50 wordt.
In tegenstelling tot koffie, is het ditmaal tijd voor taart, en bier! Proost op het goede Tectyl!
