Het volgende APK puntje waar aandacht aan besteed moest worden was de ruitenwisservloeistof. Deze moet werken.
Standaard zit er in een Daf een rubber knobbel op het dashboard die je 2 maal moet indrukken. Bij de eerste keer zuigt ie zich vol en bij de 2e keer verrijk je de voorruit met nog meer smurrie.
Dit rubber was onderhand bijna 48 jaar oud en zo versleten als een ananas in de ochtendzon. Het enige wat werd “schoongemaakt” waren mijn vingers.
Helaas bestaan dit soort knoppen niet meer. Zelfs de old stock is inmiddels helemaal uitgedroogd en compleet nutteloos. Vraag het Fred, vraag het de Dafclub, vraag het Dafhobby. Geen van hen heeft deze onderdelen nog over.
Dan zit er niets anders op dan modernisatie!
Dus rond een uur of 10 op een andere dag kon ik weer op weg.
Sommige zeggen dat hij in de keuken een benzinekraan naast de thermostaatkraan heeft zitten, andere zeggen dat hij een ruitenwisser gebruikt om zijn zoekgeschiedenis mee uit te wissen… Hij is in elk geval Fred, de Dafdokter.
En Fred had een handige oplossing. Een elektrische pomp. 12 volt jawel, maar zou prima moeten werken op 6 volt. Zolang je maar 100km/h rijdt.
Dit ding was zonder problemen op het schutbord gezet met wat zelf-tappende schroeven.
Aansluiten was ook geen probleem. Met een spanningszoeker hebben we het schakeldraad gevonden, die vanuit het zekeringskastje aangesloten op de schakelaar, die naar de pomp en vanuit de pomp weer een massadraad.
En aan de andere kant hebben wij een subtiel trek-schakelaartje geplaatst naast de asbak.
Op de plek van de oude rubberknop heb ik al een andere oplossing voor gevonden. Dat is voor het 3e deel.
En dan nu testen!
Ik trok aan de schakelaar, en van achter het schutbord klonk een wazige brbrbrbrbrbrbrrrbrbrbrbrbrrrrbrbrbrbrbr
Kwam er vloeistof uit? ho maar. Toen hebben we een 12 volt accu erop gezet. Zelfde resultaat. Akelig droog bleef die voorruit.
Dan zit de leiding verstopt. Met wat perslucht hebben we via de nozzles het overgebleven rubber van de knop de slang uit gespoten.
Een halve stoofpot kwam uit die leiding zetten.
Zo, dat moet voldoende zijn. Knopje om en wat er vervolgens gebeurde is vergelijkbaar met wanneer een man zichzelf weken heeft ingehouden en na eindelijk wat privacy te hebben besluit om…. de ruitenwissersproeier te activeren.
Een straal van 6 meter knalde uit de linker nozzle en voorzag tot 2 meter achter de auto alles van anti-vries.
Erg effectief… Als je de voorruit van de bestuurder achter je wil schoonmaken.
We moesten de leidingen om en om nog zo’n 10 keer schoon blazen voordat alle zooi eruit was. En kiek eens naar het resultaat:
Daar wordt je toch warm van.
Ook maar gelijk even een beter massadraad bevestigd aan de accu waarop ik ten minste mijn massaschakelaar kon bevestigen.
Dan nu het volgende belangrijke item, het vervangen van de vario riemen.
Na het losschroeven van de beschermkappen zag ik al snel dat de huidige riemen een tikkende tijdbom waren.
Lekker oud rubber.
Huh? wat is dat rechts op die plastic kap?
Een walnoot….
Van alle willekeurige dingen die je kan tegenkomen in de constructie van de auto, moet het een walnoot zijn. 2 helften zelfs terwijl die vario bijna volledig is afgesloten van de buitenwereld. Ik heb verder gezocht maar kwam helaas geen koffer met daarin tienduizend euro tegen. Ach, ik denk maar zo; er had ook een CD van Justin Bieber eronder kunnen liggen. Dat zou dan overigens wel al die rare geluiden verklaren.
De varioriemen verwijderen was geen punt. Fred heeft speciaal gereedschap daarvoor die de secundaire schijven (bij de wielen) spreidde zodat de riemen eruit gewipt konden worden.
Oud en nieuw naast elkaar:
Originele varioriemen bestaan uiteraard niet meer. Deze nieuwe komen uit een fabriek die van oorsprong Vsnaren maakt voor de agrarische industrie. Omdat hier veel minder canvas in zit en deze riemen gemaakt zijn voor een veel lagere belasting gaan ze ook maar rond de 20 a 30.000 kilometer mee terwijl de originele makkelijk 80.000 kilometer konden halen.
Een leuke vergelijking, links is een varioriem van een 33, rechts is die van een 44.
Maar, voordat deze rubberen noodle weer teruggeplaatst kon worden was er nog een ander probleempje.
Dat hoort niet.
Sterker nog, die roest werkt als een stuk schuurpapier die de levensduur van zo’n riem drastisch kan verlagen. Hoe los je dit op?
Met de slijptol:
Het eindresultaat ziet er bijna hetzelfde uit, alleen dan is het glad. Dit soort roest komt van een lange periode van stilstand. Het vocht in de riemen tast het oppervlak aan. Dus deze wagen heeft altijd netjes bij een oud vrouwtje buiten gestaan.
Toen kon de riem er weer op. De stelschroef van de vario moest ineens in de kleinste stand omdat deze riem nog nooit is opgerekt en ongeveer 3 centimeter korter is dan het origineel. Met wat geauwehoer paste hij net. Zo, auto naar beneden en ik kon weer nach hause.
Ik rij naar het eerste stoplicht, sta lekker te wachten en zo gauw deze op groen sprong wou ik uiteraard weer wegrijden. Echter omdat mijn leven al zo vol met wonderen zit werd ik beloond met gejank van 5000 toeren en geen centimeter dat deze wagen vooruit wou komen. De pook was in zijn neutraal geschoten.
Oh, geen probleem denk je dan, die zet je gewoon weer in zijn vooruit. Nou, een dikke vette bolle NEE dus. Wie heeft opgelet weet dat een Daf een centrifugaal koppeling heeft. Als de auto in zijn neutraal staat, geeft de koppelingstrommel geen weerstand meer en blijft de motor gewoon lekker doordraaien. No way dat je die pientere pook even in zijn voor of achteruit zet zonder dat de tandjes je met 800KM/h je om de oren vliegen. Je moet eerst de motor uitzetten, wachten totdat die koppeling ongeveer is uitgeraasd en vervolgens ram je die pook in zijn vooruit met genoeg kracht om alleen al daarmee de auto 10 centimeter te verplaatsen. (Die koppeling kan anders gerust een paar minuten blijven doordraaien).
In plaats van slim te zijn en terug naar Fred te keren bleef ik doorrijden naar huis. Het was immers al bijna etenstijd en mijn telefoon was leeg om Fred ondertussen even te bellen. Tijdens deze rit sprong de pook er telkens uit bij iedere keer dat ik vaart minderde. Ik zat dus de hele rit met 1 hand aan het stuur en de andere hand aan de pook om die naar voren gedrukt te houden.
Om het nog erger te maken kwam ik op de rotonde een andere oldtimer tegen, een Volvo Amazon.
Normaal gesproken (gek genoeg) zwaaien ze nooit terug als ik een handje opsteek…
…..UITGEREKEND NU stak de vriendelijke meer van de Amazon zijn klauw de lucht in om mij te groeten… EN IK KON NIETS DOEN ;_;
Dus ik zat maar wat vriendelijk te jaknikken en te hallo-goeie-middaggen uit hoop dat ie het zou zien. Hij zal wel gedacht hebben “wat een schavuit, ik wens hem een technisch defect.”
Eenmaal thuis meteen met Fred gebeld en ik kon rond 8 uur weer naar hem toe. Maar hoe ga ik dat doen? Zeker weer de hele rit met m’n hand aan die pook. Amehoela.
Als ik toch maar iets had om die pook mee vast te zetten….. hee wacht eens even!!
Een stuurslot, hoe kan je toch zonder. Ik kon deze netjes klem zetten tussen de stoel en de pook. Het paste perfect. Ik moest wel de grip en het plastic bakje er even uit halen.
Bij Fred aangekomen hebben we nog weer eens een blik geworpen. Hopla wéér die platen er vanaf. Toevallig kwam ik daar ook Wybe tegen en konden wij elkaar ook eens ontmoeten.
Wat bleek; de vario kan niet in zijn kleinste stand staan. Zie deze -zeer professionele- technische representatie:
Wat zien we hier,
Grijs is het chassis waaraan de vario is opgehangen. Bruin is de schakelkast die tussen de primaire schijven zit en met de stelbout van het chassis wordt gehouden. Groen is de schakelarm vanuit het pientere pookje die via de schakel as (blauw) de positie doorgeeft naar de tandwielen.
Normaal kan deze schakel as vrijuit bewegen. Echter zo zat het bij mij eronder:
In de kleinste stand komt de schakel as tegen het chassis aan waardoor hij niet in zijn vooruit gezet kan worden. Klein ontwerpfoutje maar. Rot ding.
Het aandraaien van de stelbout zorgde voor 4 mm speling wat echt nét genoeg was. Máár, dit zorgde er ook voor dat de riemen 4 mm naar binnen stonden. Dit betekend dat de wagen standaard hoger in de toeren gaat lopen en zijn topsnelheid van (hou je vast) 130KM/h niet meer kan halen. (kon ie toch al niet meer)
Maarja, ik moest het wel zo doen. Liever wat langzamer rijden dan de hele rit aan die pook voelen. Ik ben wel gek. Immers rij ik vaak toch niet harder dan 90.
Ach, prima zo, kappen er op. Stuk of 20 schroefjes er weer in doen en even een testritje maken langs de dijk. Intussen was het was inmiddels 11 uur geweest. Doodeng dat die rit natuurlijk was, maar de pook bleef gelukkig in zitten. Godzijdank. Toen bedacht ik mij alleen…. ik ben vergeten de 4 bevestigingsbouten van de variomatic weer vast te zetten sinds het afstellen…. Dus ik kon wéér de brug op, wéér die platen eraf gaan halen en wéér de boel vastzetten. Het was duidelijk laat geworden.
Toen ik eindelijk thuis kwam was het 5 over 12. Ik was kapot. Wat de boel minder erg maakte was de gezelligheid daar bij Fred ‘s avonds. Het hele koffiehok zat vol en er waren toevallig nog broodjes kroket ook. Een grappig clubje aan lui zit daar blijkbaar iedere woensdag avond de hobbyen.
Kostenplaatje intussen: ~€680,-
Sinds de riemen zijn vervangen maakt mijn auto een raar wasmachine/stoomtrein achtig geluid zodra ik over de 80KM/h kom. Geen idee wat het is. Ik krijg te horen dat het er wel uit slijt. Oké dan.
Binnenkort het 3e en laatste deel van het APK verhaal.
