Vandaag ben ik maar eens even gaan kijken hoeveel water die isolatie had opgeslokt. Ik kan je zeggen, mocht er ooit een wereldwijde droogte uitbreken, kom gewoon even langs mijn Daf, genoeg bronwater dat natuurlijk gezuiverd is in 34 lagen roest en 188 lagen isolatie.
Zo op het eerste oog ziet alles er prachtig uit. Bijna ontroerend zelfs:
(Ik moest nog een interieurfoto maken zonder tas in beeld)
TOP TIP by the way. Bij een auto als deze, haal het interieurlampje er even uit als de deur voortdurend openstaat. Niet alleen loopt de accu niet leeg, het plastic smelt ook niet 😉
Eerst maar even gekeken hoe die stoel eruit kon.
“Zijn maar 4 schroeven” werd mij verteld. Nou ik heb overal gezocht. Zelfs op Google, zonder safe search! (ik leef graag op het randje) maar nergens zijn die schroeven te vinden. Dus dat wordt een andere keer uitgebreid aanpakken. Voor nu in elk geval maar even kijken bij het wielhuis rechts voor.
Even kijken wat we hier hebbe… O MIJN HEMEL
Ja, we hadden dit gecheckt tijdens de aankoop. Het was alleen even geleden sinds ik er voor het laatst naar keek.
You gotta love the sight of plamuur in the morning.
En alles was vochtig. Compleet doordrenkt met water.
Een prachtig maanlandschap waar ik bijna een vlag in zou willen steken (zou niet moeilijk moeten zijn). Geloof je me niet? Zeg nou zelf dat deze foto zo op de maan gemaakt had kunnen zijn:
Dan zit er maar 1 ding op. Schroevendraaier erbij en helemaal los gaan:
Nu moet ik zeggen dat het wel erg leuk is om al die troep los te breken wat opzich ook heel makkelijk gaat.
Deze ruil ik graag in voor Flippo’s
Je kan ze ook in een exotische schotel verwerken. 4 minuutjes braden in Peruaanse zonnebloem olie. Een echte delicatesse!
Zo, na flink wat graafwerk ben ik eindelijk wat tegengekomen wat lijkt op de verhalen uit een oude legende over de aanwezigheid van een Ferro-metaal onder de auto. Archeologen zijn momenteel ter plaatse om het te ontaarden.
Dat Texel-vormige ding rechts is plamuur. Blijkbaar. Het is ten minste hard?
Kortom, zodra ik die achterplaatjes laat vervangen laat ik ook gelijk dit hele stuk voor eruit slijpen en een nieuwe plaat inzetten. Andere zijde zal hetzelfde zijn.
Ik dacht dat ik naast de aandrijfas een doorgerot stuk tegenkwam. Echter was dit een teken van het meest briljante auto ontwerp ooit: een waterloosgaatje…. waar absorberende isolatie overheen is aangebracht… Graag even een Nobelprijs voor diegene die dat bedacht heeft:
Na een beetje droog vegen heb ik het er even hierbij gelaten. Matje er weer overheen, en zo goed als nieuw:
Was het maar zo. ;_;
Weer even terug naar het geweldige buurtgevoel in Rotterdam. Vannacht was de bende van uitbundige sleutelbossen door de straat gepasseerd. Oftewel, van dat zielige inteelt volk die geen haar beter zijn dan Jihadisten, die het niet kunnen hebben dat mensen na veel sparen een leuke auto gekocht hebben. Zij hebben namelijk elke auto in de straat hevig bekrast. Van voor naar achteren, dikke strepen op de lak van iedere kar. Dus de politie had het alweer druk in mijn straat vandaag. Gelukkig geen afzetting dit keer.
Echter heb ik mij nergens zorgen over hoeven maken. Mijn auto heeft namelijk al zo ontzettend veel krassen op de lak zitten, er is nog amper plek om er nog wat bij te krassen. En al zouden ze het doen, ik zou het waarschijnlijk nooit doorhebben. Volgens mij zitten er zelfs meer krassen op mijn auto dan op de hele straat bij mekaar.
Ik laat dat overspuiten dus maar lekker zitten tot ik niet meer in Rotterdam woon of een eigen garagebox heb. Niet zolang die respectabele hoogopgeleiden de straten trotseren. Misschien maar nog een bewakingscamera aanschaffen. Word ik vaste klant bij de politie met m’n bewijsmateriaal. Misschien hebben ze stempelkaarten.
Tot slot had ik nog even gauw gekeken naar de richtingaanwijzer. Deze vliegt nogal graag terug terwijl je nog wilt afslaan. De auto heeft een automatisch terugveer mechanisme om de richtingaanwijzer uit te zetten na het draaien, maar dit gaat wel heel enthousiast.
Kappie eraf:
2 schroeven los:
En voilá het mechanisme:
Na er wat mee geklooid te hebben kwam ik er achter dat het veertje tussen 2 armpjes die de positie vasthouden wel wat strakker kon. Ik heb veel onzin in huis liggen, maar een veertje zit er net niet tussen helaas, dus dat wordt een andere keer aanpakken zodra ik een veertje heb. Gelukkig is dat het enige probleem, want dat hele mechaniek kan je geen fluit mee omdat het vast zit met popnagels.
Terugplaatsen was nog een aardige opgaaf. Natuurlijk mag niets makkelijk wezen, want de schroefjes wouden voor geen meter meer terug in de schroefgaten. Ik ben 94 jaar bezig geweest met mijn schroevendraaier en ratel om ze er weer in te krijgen, heb vele revoluties en oorlogen meegemaakt, mijn kleinkinderen zien opgroeien, zelfs met draken gevochten, tot ik uiteindelijk op één van mijn queeste een bijzonder voorwerp op mijn pad tegenkwam. Was het een duistere monoliet der verdoemenis? Het antwoord op het leven? Een verklaring waarom er nog strippenkaartpaaltjes op stations staan?
Nee.
Het was een Kinzo schroeftol:
zzzzzzzt. hoppa, en erin zaten ze. Ik heb meteen een tijdmachine gepakt om weer terug naar 2 april 2016 te gaan om dit verslag te plaatsen. Bij deze.
De volgende dag
Vandaag was het zo’n mooie dag, het was zonde om binnen te blijven zitten, dus ik ben maar even gaan kijken of ik de stoel kon los krijgen, en ja hoor!
Ze zaten aan de onderkant.
Verbazingwekkend genoeg waren deze moeren zo los te krijgen, terwijl ik juist had verwacht dat dit de ergste plek zou zijn. Vreemde tijden leven we in.
En hoppa, stoel eruit:
Nu kon ik de schade even goed inspecteren. Gelukkig is de volledige dorpel gewoon hard, en alles na die dwarsbalk is volledig droog gebleven en is dus ook roestvrij.
Ik heb de laatste resten losgebroken van de isolatie en met een stofzuiger de duizenden roest deeltjes weggezogen.
Zo ziet het er uit:
Oppervlakte roest is behoorlijk doorgeslopen zoals je ziet, maar het doorgerotte deel blijft gelukkig alleen aan de rechter kant. Hier kon ik ook met een schroevendraaier doorheen prikken.
Ik kan niet wachten op wanneer de slijptol erin gaat en deze hele puinhoek aan beide kanten wordt vervangen. Ik meet de reparatie kwaliteit via het blote voeten gehalte. Als ik er met mijn blote voeten op durf te staan dan is de reparatie gelukt. Andere betrouwbare kwaliteitstest is de pepermuntcheck. Als ik er een pepermuntje op laat vallen en ik durf het erna nog op te eten, dan passeert de reparatie ook de test. Dat durf ik momenteel niet.
Zo. Wat je niet ziet, is er ook niet.
Ik moet zeggen, dit gepruts aan de wagen werkt bijna therapeutisch. Ik weet niet wat het is maar het voelt heerlijk om te klooien aan zo’n ding en om alles te ontdekken. Als ik hem in een garage had staan dan lag hij waarschijnlijk in 2000 stukken. . ….. met nader inzien, volgens mij heeft een Daf er maar 800.
Ook leuk om iedere voorbijganger te zien kijken terwijl ik bezig ben. En weer aanspraak gehad van één persoon.
Weer een dag verder
Toen ik vanmiddag thuis kwam dacht ik eventjes snel een nieuw massakabeltje te bevestigen vanuit de accu naar de startmotor omdat deze moeilijk op gang kwam. De oude ging er zo af en de nieuwe had wat oerkracht nodig maar zit ook op zijn plaats. Helaas is het probleem niet verholpen en start de auto nog moeizaam. Meteen even met een voltmeter gecheckt of de spanning uit de accu goed was en dat was zo.
En gelijk het plastic randje van het handschoenkastje aan de bovenkant weer vastgemaakt met wat messing boutjes die ik had gehaald. Deze kant hing volledig los:
Oorspronkelijk zat het met parkerschroeven vast, maar de gaten waren uitgelubberd. Dus met een tapsetje heb ik een m5 draad erin getapt waar deze boutjes zo in konden.
Toen ik klaar was, klep weer dicht, auto half op slot en nog even wat dopsleutels opruimen.
Hmm.. vanuit een glinster in mijn ooghoek viel mij de voetenmat links op. Beetje donker van kleur. Frappant. Ojee dat voelt een beetje nat.
Ach, zal een beetje vochtig eronder zijn zoals bij de andere… O MIJN HEMEL VOOR DE TWEEDE KEER!
Een volledig zelf ontwikkeld ecosysteem bestaande uit een tropische trekpleister en utopie met golfbaan en gratis roze koeken omgeven met 5000 liter zoet water begaf zich aan de bestuurderskant onder de matten. Vocht was tot aan de achterbank doorgelopen.
(sorry, ik moest even een foto met de telefoon maken)
Dus maar even de noodlijn ingeschakeld zodat m’n maat de auto kon omkeren en wij deze kant meteen konden aanpakken.
Stoel er uit, mat omver, bikken als een stel bezetene en weg met die rotzooi!:
Verbazingwekkend genoeg is de bodem nog vrij hard. Alleen op de zelfde plek doorgerot als bij de andere kant.
De boel staat nu te drogen. Vanavond kan ik weer met een gerust hart naar bed, wetende dat mijn bodemplaat weer vrij is van deze tirannie.
En dat er 3000 eilandbewoners zijn omgekomen…. tja…… zand erover?
Ik weet genoeg voor nu
Intussen had ik de bevestigingspunten ontdekt voor de gordels:
Deze rondjes kon ik gewoon uit het paneel drukken met mijn vingers.
Ondertussen
-Ground Control to Bodemplaat, do you read?
-This is Bodemplaat, we’re taking heavy water!
Blijkbaar zit ergens een lek in mijn auto want het was weer net alsof ik op het strand bij Hoek van Holland zat. Water was op- en onder de vloermat geslopen.
In de eerste instantie zou ik denken dat het de deurrubbers zijn, maar nee, deze zijn nog in bijzonder goede staat. Ik heb een emmer water gepakt en even een paar plenzen over de auto gekieperd. Wel over het stuk van de deur gegoten uiteraard, de kofferbak is nogal zinloos om nat te maken.
Ook specifiek wat water vanuit de emmer rechtstreeks in de deursponning en kier gegoten. Geen druppel leek binnen te komen. Er zit ook nergens in die hoek een gat of iets wat doorgerot is. Ook niet onder de motorkap.
Mij viel nu wel op dat er water van achter dit plastic paneel drupte:
Maar dat maakt het mysterie alleen maar groter omdat echt nergens, en dan ook echt nergens daarboven een gat zit of iets wat met de buitenlucht in verbinding staat.
Dit kan momenteel maar één ding verklaren: Een onuitputbare waterbron begeeft zich achter dit paneel. Nu moet ik nog zien hoe ik daarbij kan komen.
Toch voor de zekerheid heb ik wat wc papier gelegd precies onder de plek van het deurrubber waar een knik wordt gevormd, want wellicht dat pas na langdurige stroming van water hier lekkage ontstaat. Dit was nog een hele opgaaf omdat het hier momenteel nog harder waait dan in een fietstunnel tijdens herfst onder het centraal station. Lag dat ene rotpapiertje eindelijk op zijn plek, peerde die andere ‘m ervandoor. Toen ze eindelijk goed lagen was er nét even geen wind. Gauw die deur dicht!
Shit..
Daar komt blijkbaar ook wind van af.
Dit ritueel had zich nog even een paar keer herhaald omdat ik de deur niet te rustig dicht kon doen omdat hij dan niet goed in het slot viel. Maar het is gelukt!
Zo. Laat die regen maar komen dus. Ik heb gelijk mijn dansschoenen aangetrokken en ben een regendans gaan doen. Dit gaf geen effect, dus ik heb een buurtoproep gedaan om met zijn allen de regendans te komen doen. De enige reactie die ik ervan ontving was een uitnodigingsbrief van de GGZ.
Tot slot had ik nog even gekeken naar de rechter koplamp omdat daar iets was bijgestipt met verf. Ik had verwachtte dus dat er plamuur o.i.d. onder zat. Nee niet eens! De body is daar gewoon goed. Maar de pot van de koplamp…… Ik wil er niet over praten. ;_;
Dit wordt nog vervolgd. Ik heb eerst tijd nodig om bij te komen van die schok. Om je alvast een idee te geven. Ik vertelde het m’n maat die even in de wielkast voelde.
“Die koplamp zit daar ergens” -zei ik.
“Even zien, ik kan niks voelen in die KRAK! oh.. is dat hem?”
“Ja… ;_;”
