Zo. Na weer bijgekomen te zijn van het zeer intensieve videoverslag, kunnen we weer verder met het volgende. Dit verslag zal niet alleen over de motor gaan, maar ook over een paar dingen omtrent de auto zelf.
Want, het was kerstmis voor mij. Mijn investering van mijn halve bankrekening was zojuist gearriveerd:
Ik voelde mij weer net als een kind die tien dozen Lego voor zijn verjaardag krijgt. Allemaal verschillende dingen die mijn motor weer als een zonnetje zou moeten laten lopen.
Onder deze dingen zat ook het nieuwe deurmechaniek, omdat mijn huidige was afgebroken en ik de bestuurderskant niet meer goed op slot kon doen. Vandaar dat ik een nieuwe in huis had gehaald.
Dus! kaal maken die deur!
Eerst alle poespas van het binnen paneel af. Daarna kon het paneel zelf met een beetje trekken van de deur gerukt worden.
Om het glas er uit te tillen dient deze zwarte plaat weg te worden gehaald, en het mechaniek zelf van zijn twee ophangings-bouten gelost te worden.
De eerste keer het glas eruit tillen voelde aan alsof ik sok onder een bed vandaan moest vissen. Je komt er gewoon nét niet helemaal lekker bij, en zodra je er grip op hebt, krijg je kramp.
Door het raam driehonderd keer in allerlei hoeken te draaien krijg je hem er op ten duur uit. Tot mijn verbazing is het daarna een fluitje van een cent om hem er weer terug in te krijgen. Rare dingen zijn het.
Met dat ding er uit kon dan eindelijk het slotmechaniek er uit. 4 bouten los plus de duwstang vanuit de deurhendel, en met een beetje creatief bijsturen had je hem zo los.
Ik wil niet weten hoe klote het is als dit mechaniek uit je handen valt en op de bodem in de deur komt te liggen, want je komt daar never nooit meer bij.
Afijn, zie hier de nieuwe naast de oude. Interessant om erbij te vermelden, zoals je kan zien steekt er iets uit bij de nieuwe, wat niet op de oude zit. Blijkbaar was mijn wagen origineel uitgevoerd met een deurslot aan de bestuurderskant die intern niet op slot kon. Dus dat moest altijd van buitenaf. Dit wou ik graag anders hebben, want mocht ik straks ergens in Habi Babbi Stroganof iemand op mijn pad tegenkomen die ongewild de wagen wil binnentreden, dan hoef ik nu niet meer eerst de motor af te zetten, daarna het raam naar beneden te draaien, om vervolgens de deur van buitenaf met de sleutel op slot te doen. Nu is het gewoon een wip naar beneden met de deurhendel, en voila! Kapers geweerd.
Met het nieuwe slot er in, is de wagen toch weer een stukje mooier geworden.
Dan gaan we nu weer terug naar de…
Koplamp potten!
Ik kan nu mooi gaan omschrijven in welke staat die dingen verkeerde, maar ik denk dat een foto meer zegt.
Slechts één van die twee gaten hoort daar in te zitten.
Deze zijn compleet vergaan en vragen om kortsluiting. Dus daar heb ik twee reproducties van besteld. En oeijoeijoei, dat is gewoon genieten. Echt waar.
Zie hier de oude:
En hier de nieuwe:
Mensen die zeggen dat liefde het mooiste is in de wereld weten voor geen ene meter waar ze het over hebben. Deze koplamppotten, dat is het mooiste in de hele wereld.
En we zien er vervolgens niets meer van.
Links klaar, dan nu rechts.
Deze was iets minder vergaan, maar nog steeds knap beroerd.
De oude potten bewaar ik nog wel. Zeker die waar nog geen gat in zit. Mocht ik ooit gaan oefenen om te lassen, dan is dit een mooi proefstukje.
Zoals gewoonlijk moet er altijd één kant kut gaan doen. Want, deze repro potten zijn niet gespiegeld geproduceerd, wat er in resulteerde dat één scroefgat precies boven een stuk metaal uitkwam.
Maar, zoals Johan Cruijf netjes kon verwoorden: Elk nadeel heb z’n voordeel.
Dus ik pakte een hamer en een kruiskop schroevendraaierbitstukgeval, en sloeg met één tik gewoon zelf een gat dwars door het roestige plaatwerk daarachter heen. Nu kon er alsnog een schroef worden ingedraaid. Ziezo!
Weer een klus geklaard!
Zie je er wat van? Nee. Voel je er wat van? Oooaah, je moest eens weten!
Dan nu weer terug naar het blok!
Het spruitstuk die ik in de video had gespoten was nu netjes opgedroogd en ook weer een genot om te zien naast de oude:
Voor het laatste beetje schoonmaakwerk was alleen nog het carter aan de beurt, evenals het oliefilter en oliekoeler. Allemaal een zeer steriele vertoning.
Als eerste kon de carterdeksel er af, om ook daar achter goed schoon te kunnen maken.
De ranzigheid van het oliefilter viel mij eigenlijk nog best mee. Wat mij een goed teken lijkt. Had dat ding vol met gruis gezeten, dan had ik wat vraagtekens bij de staat van de binnenkant kunnen zetten.
De binnenkant van het blok is wel perfect egaal oranje. Ook roest, maar niks ernstigs lijkt me, want alles is nog glad verder.
Vervolgens kon de oliekoeler er af. Het schroefdraad van de bevestigingsmoer heeft een tegengestelde richting wat natuurlijk erg leuk is wanneer je iets kneitervast zit te draaien waar een zachte koperen buis doorheen loopt. Deze was dan ook een paar keer getwist, maar godzijdank niet gescheurd of beschadigd.
Al deze plaatjes zijn een kriem om schoon te maken, dus voor de tweede keer mocht mijn zeer grote en ruim uitgevoerde ultrasoonreiniger er aan te pas komen.
Terwijl dat ding lag te krijsen, kon ik het carter gaan schoonmaken. Tot mijn verbazing had ik nog maar twee bussen remreiniger over, terwijl ik er honderd procent zeker van was dat ik er nog drie hoorde te hebben. Ook frappant vond ik dat het hele blok niet meer egaal kaal was van vet op de stukken die ik al had schoongemaakt.
Pas aan het einde van de dag kwam ik er achter dat dit tekort aan remreiniger medemogelijk werd gemaakt door de enige echte Clint. Hij betrad de kelder toen ik er niet was om even wat weg te zetten, hierbij tikte hij een bus remreiniger aan die op de grond viel en door onverklaarbare reden gepenetreerd werd door iets scherps, waardoor de bus als een halve torpedo in de rondte begon te vliegen. Clint greep de bus en heeft deze net zo lang op mijn blok gehouden totdat hij leeg was. Het idee was goed, de uitvoering was minder. 6/10 punten.
Afijn, de carterdeksel was weer netjes schoon en ook de nieuwe pakkingen zagen er verfrissend uit.
Prachtig.
Maar voordat alles weer terug geschroefd werd, moest eerst het carter nog schoon.
Ook bovenop moest driehonderd kilo klei weggeschraapt worden.
De oliekoeler was bijna klaar met de ultrasoon, dus ik kon nog even gauw de beugel van de koppeling in de straalkast gooien.
Klaar om gespoten te worden.
Toen de ultrasoon klaar was, heb ik de koeler nog met een beetje remreiniger afgespoten. Aanschouw het resultaat.
Kijk, daar kan weer lucht doorheen. En Olie. Uiteraard.
Met die klaar kon nu de waaier die ervoor zit op een speeddate met de Dasty en remreiniger.
beetje bij beetje.
En ook klaar om gespoten te worden!
Alles fris, alles fleurig, meneer Bongaarts is tevree.
Het oliefilter (lees: Kiezelstenen filter) had ik overigens ook in de ultrasoon gegooid. Werkt perfect.
Het blok is schoon voor zo ver het nut heeft. Ik bedoel, geef het 2 dagen op de weg en het is weer smerig, dus om het helemaal steriel te maken is ook zonde van de moeite.
Tot slot, niet behandeld in de video, maar wel gedaan, in de dynamo zijn de koolborstels nog even vervangen voor nieuwe.
In het volgende verslag worden de laatste onderdelen opgelapt en zal het monteren langzaam aan weer gaan beginnen. Tevens zijn er weer wat bijzaken die ook netjes op de foto zijn gezet. Tot dan!
