Eens zien, Apeldoorn naar Kiev is zo’n 1700 kilometer, en de terugweg ook nog zo’n 2300. Dat zijn meer kilometers dan ik in totaal ooit met mijn Daf heb gereden. Dan kijken we even verder en zien we dat ik vaker gestrand ben dan dat ik ooit heb geklaverjast in mijn hele leven. 4 keer, of zo.

Dat betekend dat als ik nog redelijk op tijd bij Chernobyl wil aankomen, dat het motorblok tip top in orde moet zijn, en dat ik er vol op moet kunnen vertrouwen.

Reclame - Ik gok dat het over gokken gaat.

Dus! aanschouw de komende weken het uitgebreide reparatieverslag over de deelrevisie van het motorblok van mijn 44, bestaande uit meerdere delen omdat er zo ontzettend veel is gebeurd. Luister even… Hoor je het koffiezet apparaat pruttelen? Zo nee, aanzwenken dat ding en lees gerust verder:

Reparatie 11 | Deelrevisie Motorblok, deel 1

Waar zijn die andere 10 verslagen? Voor diegene die niet van het AutoWeek forum afkomstig zijn en het leuk vinden om te lezen, hier staan alle voorafgaande reparaties:
www.autoweek.nl

Deze worden binnenkort ook op Daffert gezet. Intussen kan je ze nog prima daar lezen.

Probleem: Ik wil op tijd radioactief besmet worden.
Gewenste oplossing: Een motorblok die nog mooier is dan het plaatwerk.
Voorkennis: Ik heb het blok van mijn Tomos ooit eens losgehaald, telt dat ook?
Moeilijkheid: Slopen dat kan iedereen, en zelfs het in elkaar zetten moet bij een hoop wel lukken. Het ook weer werkend krijgen is een ander verhaal.
Buurtgenoten kennis mee gemaakt: 17
Opgelost: Ooohh, zou het zijn gelukt? Ach, wie hou ik voor de gek, jullie hebben allang die Instagram foto uit Frankrijk gezien, dus ja, het is gelukt. En ik zit dit nu te typen, dus ik leef ook nog.
Aan te raden terrein om op te repareren: Het blok in en uit bouwen kon gewoon aan de straat in het parkeervak voor mijn huis. Het reviseren zelf, tja, je moet je buurt wel heel erg vertrouwen om dat buiten te gaan doen, dus zoek even een werkbank op. Een beetje schuur is al voldoende.
Kosten: Poeh! Heb je even? Is de koffie al door? Zo ja, aanschouw:

  1. Bobine €55,74
  2. Deurslot bestuurderskant (hij was kapot) €38,76
  3. Koppelingsschoenen set €79,50
  4. Koppelingsveren set €19,16
  5. 2 verwarmingsslangen €59,98
  6. Brandstofpomp €38,50
  7. Relais startmotor €58,51
  8. 2 deurschakelaren €5,24
  9. 3 koper pakkingringen oliekoeler €1,80
  10. Oliesensor €8,95
  11. 2 motorrubbers €22,50
  12. Koolborstelset startmotor €9,26
  13. Koolborstelset dynamo €9,54
  14. Nieuwe as gasklep carburateur €8,15 (de originele kreeg ik dolgedraaid…)
  15. 10 nieuwe interieur paneel clips €4,30
  16. Carter ontluchting retourpijp €2,92
  17. Pakking carterontluchting €2,39
  18. 2 koplamp potten €79,40
  19. Stuurhuisvet voor revisie €6,06
  20. 10K set (set met onsteking, olie, v snaar etc.) €79,99
  21. Pakkingset inlaat €29,94
  22. Pakkingset uitlaat €8,98

Zo…

Maar we zijn er nog niet..

  1. VHT Blauwe motorlak (jazeker) €11,95
  2. VHT roestomvormer €13,65
  3. VHT verfverwijderaar €11,98
  4. VHT uitlaatlak €13,65
  5. VHT hittebestendige blanke lak €9,09
  6. Dupli Color chrome lak €12,95
  7. RVS flexibele slang €26,-
  8. Allemaal onzin van de Action om mee schoon te maken inclusief 6 bussen remreiniger ~€30,-
  9. Afstelwerkzaamheden €60,-

Dat kost al met al zo ongeveer €805,- Dan reken ik de materialen niet mee die ik al in huis had liggen, zoals het nieuwe inlaatspruitstuk en overige verfbussen. Met die erbij kom je al snel ergens rond de €1000,- uit. Doe daar €100,- bij en je hebt de aanschafwaarde van de hele trommel.

Wat bedoel ik trouwens met een deelrevisie? Hierbij heb ik het over een motor revisie waarbij alles uit elkaar gaat behalve de cilinderkoppen en alle andere kritische motor componenten die daarna volgen. Ik ben van mening dat wat niet kapot is, niet gerepareerd dient te worden wanneer het risico hoog is dat je er alleen maar meer mee stuk maakt, wat in dit geval zo is. Je verbreekt namelijk een verbinding die bijna 50 jaar lang op elkaar heeft gezeten. Gezien het kilometrage zijn nieuwe zuigerveren e.d. immers nog niet nodig.

Goed! Dan nu het verhaal.

Nog net voorafgaand van de onderneming om het blok er uit te halen wou ik graag nog even wat stukjes rondrijden met de Daf voordat deze een poos stil zou staan. Immers was hij net het weekend ervoor uit de stalling gehaald. Echter al gelijk maandag merkte ik dat het blok gewoon niet lekker liep. Op de snelweg werd ik ook even kort verrast door een hapering waar ik direct de rilbibbers van kreeg. Dus de Daf bleef bij aankomst thuis meteen staan. Immers was accelereren nog steeds funest en was de choke nog altijd nodig.

Ik heb daardoor eerst even een poging gedaan om het ontstekingstijdstip statisch af te stellen. Dit doe je door een lampje tussen de bobine en ontsteking te knopen, en ergens als massa aan de wagen vast te maken. Zodra het voorontstekingsmerkteken (leuk woord voor galgje) van 6 graden naast het vaste merkteken staat, hoort het lampje net te gaan branden.

Hoe kom ik aan zo’n lampje? Nou, simpel, je pakt gewoon het interieurlampje en knoopt daar wat draden aan:

Werkt perfec… ahw…

shit.

Dit ding kan de leguanenschurft krijgen, pak aan!

Heel handig werkte het echter niet, dus ik heb maar een nieuw lampje gepakt.

Dat afstellen zelf ging op zich prima, maar wat ik ook deed, het blok liep ruk. Uiteindelijk heb ik de ontsteking maar wat op gehoor bijgedraaid waardoor het blok goed in de toeren liep, maar het accelereren ging slecht, of het blok wou niet goed starten. Niks liep lekker.

Over het interieurlampje gesproken, binnenin heb ik de twee schakelaren voor de ruitenwisserpomp en het interieurlampje vervangen voor wat artistiekere:

Anyway, Clint was zo attent om mij twee bobines te lenen die ik kon proberen. Misschien lag het daar aan. Maar nee, ook dat was het niet.

Toen heb ik toch maar even gauw de bougies gecontroleerd:

Okay, dat hoort dus niet. Aangezien die kleur verschilt per kant en het omwisselen geen effect had kan het dus nog maar aan één ding liggen, de kleppen. Oftewel, laat maar lekker zitten, want dat blok gaat er uit.

De Demontage begint

De eer van het eerste onderdeel dat los mocht ging naar de massakabel naar het schutbord. Daarna kon de rest van het grote of zware materieel los. Er moest zoveel mogelijk gewicht van het blok af, zodat het nog een beetje te tillen was. Immers moest hij nog de kelder in, en we widen het oeuvre met de piano liever niet herhalen.

Qua groot materieel was nu zo alles wel los. Maar het blok was nog ver van gereed om er uit te worden gehaald. Tot aan de avond ben ik bezig geweest met het loshalen van alle elektra, slangen, en ook de carburateur. Die was immers al gereviseerd.

Die paneelbouten van die kunststof bodemplaat met dat extreem grove draad werken perfect als een plug voor de brandstofslang.

Toen deze allemaal los waren kon de volgende uitdaging beginnen:
De uitlaat demper losmaken van de kachelpotten.
Deze bouten waren volledig verroest en zaten uiteraard muurvast. Om zo’n groot mogelijke arm te krijgen heb ik twee koppelstukken aan de sleutel vastgemaakt met daar vervolgens nog een pijpsleutel aan vast.

Tot mijn grote opluchting werkte het nog best goed ook. Met een beetje kracht hoorde je direct en knal en kwam de bout meteen los.

Met de bouten eenmaal gelost konden ze er zo uit. Ik stond er best van te kijken dat ik daar zo nog überhaupt bij kon komen. Ik had verwacht dat er geen één sleutel was die een draai kon maken. Dus alleen maar meevallers tot zover!

De volgende dag was het zover! Het blok ging er uit. Ik had de middag vrij gevraagd van mijn werk omdat het de enige middag was met zon. De rest van de week zou het koud en nat zijn.

Ook waren de verfbussen binnen. Aanschouw!

Voordat Clint langs kwam was het aan mij de taak om het front paneel van de wagen te verwijderen. Zo kan je namelijk het hele blok er in één keer uit tillen. Makkie dus.

Eerst maar even proberen de motorkap los te halen door deze 4 bouten los te schroeven:

Fuck…

Oké ander plan. Dan maar met motorkap en al dat front paneel verwijderen. Weet je wat het fijne is aan een B Body Daf? Die kabelboom loopt via het front paneel. Dus je kan eerst die hele zooi gaan los trekken tot en met de rechter koplamp.

Intussen was Clint al aangewaaid met de geïmproviseerde bakfiets, wat er op duidde dat ons plan nu al achter liep.

Maarja, geen tijd om daarover te gaan zitten malen. Hup, er af met die bumper!

Zeer charmante foto. Ik weet het. Ik gebruikte deze op Tinder, en bij 31725 vrouwen in een radius van 60 kilometer is de app blijven hangen en oneindig lang naar links aan het swipen.

Met de bumper die foetsie is kon nu ook het excuus voor een gril er af.

Dan zou nu het front paneel los moeten kunnen. Maar slechts 6 bouten en er af met dat ding!

 

Zou je denken.

 

We kwamen tot de ontdekking dat mijn spatborden en voorschermen katsverrot zijn, en dus ook de bouten die daar tussen zitten. We zijn een uur bezig geweest, hebben onmenselijke houdingen moeten aannemen, en de straat is voor de zoveelste keer onrein geworden door onze vocale uitlatingen omtrent enige tegenslagen.

Mocht ik straks in de schaduw willen liggen a.s. zomer, dan is de fusee-arm een geschikt hoofdkussen.

Uiteindelijk hebben wij de hoop opgegeven. We naderde al het einde van de middag en we waren nog geen steek verder. Tijd voor plan B. Omhoog met die bak en dan maar het blok onderdoor sjauwen.

Eerst kon de mover er onder die ik nog in een berging had liggen. Het was serieus net alsof dat ding ervoor gemaakt was, want deze mover had precíes, maar dan ook echt precíes dezelfde afmetingen van het blok, en paste er nog perfect onder ook. We waren al bang dat alles ruk zou gaan deze dag.

Nu mocht de echtscheiding in werking worden gezet, door het blok los te maken van de wagen.

De dwarsdrager aan de voorkant van het blok had men op een geniale plek geplaatst: Dwars door de kachelpotten heen. Dus die hele draagarm moest met fusee armen en al worden losgemaakt en aan het blok worden meegenomen.

Om te voorkomen dat de aandrijfas op de grond zou kletteren, heb ik de twee oude luchtslangen er onder gelegd.

Met de motor fundatie los, konden wij het blok zo laten zakken op de mover.

Maarja, je ziet het al. Er zit nog het één en ander in de weg. Bovendien, die aandrijfas was met geen mogelijkheid los te krijgen van de naaf.

Om het eerste probleem in elk geval op te lossen, werd het tijd om de krik erbij te pakken. Zodat die wagen hoog de lucht in gehesen kon worden.

Door zeer behendig het blok naar voor- en naar achteren te kantelen, konden we hem nét onder het front door krijgen. Ook moest de carter ontluchting er af omdat deze veel te ver uit stak. Dat ding is een scheve toren van Pisa waar ook de olie doorheen wordt bijgevuld.

Nu het blok er wat verder uit lag was het de bedoeling om hem zo onder de auto door te trekken. Maar, mogelijk omdat de wagen hoog op de veren stond, knikte de verbinding tussen de aandrijfas en het blok waardoor deze muurvast zat.

Door de wagen weer iets te laten zakken en een waterpomptang met de armen over naaf van de koppeling heen te hangen, konden wij een ruk aan het blok geven terwijl de as achter de veerbrug bleef hangen. Eén harde ruk, en PLOP! los was hij. Eindelijk.

Dan was nu het moment van de waarheid aangebroken. De wagen kon weer omhoog, en voilá!

Voor het eerst in 48 jaar dat dit blok los is van de Daf.

We gaven de wagen nog even een hand, laadde de fiets vol met de losse onderdelen, en we konden op pad naar de kelder van Clint.

De tocht van 400 meter verliep prima. Het blok was geen één keer van de mover gelazerd, en geen enkele oud ijzer bandiet heeft ons belaagd.

Het blok de trap af krijgen ging nog best goed tot mijn verbazing. Zonder al te veel gedoe kregen wij hem beneden, maar ooiyjoijoi wat is dat ding zwaar. Het is al knap dat zo’n blok zichzelf vooruit kan trekken. Laat staan zo’n hele wagen met inzittenden.

Anyway, met een laatste zucht smeten wij het blok op de werkbank. Siezo! Het werk zit er op. Nee wacht, het werk begint nu pas…

Hierover zal het tweede verslag verder gaan. Tot dan!

Zelf iets toe te voegen aan mijn verhaal? Laat het weten!
Reclame - Want je hebt nog niet genoeg zooi.