Probleem: Wielen begonnen te applaudisseren wanneer de auto 40-50 KM/H reed + een behoorlijke speling in het stuur.
Gewenste oplossing: Geen geklapper van de wielen meer en geen speling op het stuur.
Voorkennis: Net zo veel als dat ik van bloemschikken weet. Niets.
Moeilijkheid: Aardig te doen voor iemand die geen ervaring heeft. MITS de juiste gereedschappen er zijn. Daar kom ik op terug.
Lichamelijk letsel: Wat beschadigde handen. Maar die van mij kunnen ook nergens tegen omdat ik alleen maar verhalen sta te typen.
Opgelost: Ik leef nog na de testrit, dus ja.
Kinderwagens geschept tijdens de testrit: Geen.
Aan te raden terrein om op te repareren: Ergens veilig op eigen grond.
Kosten: 2x stuurkogels, elk €27,- + €8,- verzending (Dafhobby.nl). En een stuk gereedschap van €48,- (wat voor €20,- te vinden is op Dafhobby.nl, maar daar kom ik nogmaals op terug)
Nou daar gaan we;
Zoals ik in mijn eerste post vermelde, begonnen de voorwielen ontzettend hard te klepperen zodra de auto 40-50 KM/H ging rijden. Alles daarboven of daaronder gaf geen probleem. Na een korte inspectie onder de motorkap thuis kwamen we er al gauw achter dat er een enorme speling op de stuurkogels zat bij het stuurhuis. Dat moest gelinked zijn met het klepperen en de speling op het stuur. Ik had dus meteen 2 stuurkogels besteld op Dafhobby. Die zijn netjes op tijd geleverd. Hier is alvast een voor en na verschil te zien: https://www.youtube.com/watch?v=hRrRBznS7Sk
Zodra ik zaterdag weer in Apeldoorn was ging ik gelijk aan de slag.
Kleppie open, en reserve wiel eruit:
En ooh wat hebben we daar onder? Een cadeautje!
Nu had ik al een aardig weekend. Maar nu ik deze gevonden heb kon het niet meer stuk. Ik zat te denken, of inlijsten, of uitzoeken waar het vandaan komt en indien het mist weer terug zetten. Tot heden nog nergens een missend stuk draad tegen gekomen, dus dat wordt inlijsten.
Gelukkig zitten die stuurkogels op een prachtig bereikbare plek:
Dus eerst het luchtfilter eraf. Dat ging vrij makkelijk. Aan de rechter kant zat een vreemd veertje die ook even los moest:
Zo. Dat scheelt weer. Wel even de carburateur afgedekt met folie. Er vloog genoeg rommel in de ronte.
Toen het luchtfilter eraf was, was het alleen nog een kwestie van de kachelslangen loskoppelen, en nu was er al iets meer ruimte:
Ken je dat wanneer je zo’n hoge pot appelmoes hebt, en je hebt een lepel nodig om de laatste restjes op de bodem ermee eruit te halen? Die lepels zijn altijd te kort waardoor je er nét niet helemaal lekker bij komt zonder dat je klauwen onder de moes komen te zitten. Dit is precies hetzelfde. Alleen i.p.v. appelmoes zit overal vet aan je vingers.
Nu begon de uitdaging. De kogeltjes verwijderen. Kan toch niet moeilijk zijn toch? Toch?
Nou, laten we het er maar bij houden dat er wel enigszins waarheid zit achter het zinnetje “goed gereedschap is het halve werk”. (niet dat het nog bewezen moest worden). Die kogels zijn blijkbaar conisch van vorm, en zitten dus al bijna 50 jaar in dat gat gedrukt terwijl die wagen ondertussen stad en land heeft afgereisd. Die kogels raken nogal gehecht aan hun huis. En net als een vervelende huurder kan je deze er ook niet zomaar uitzetten.
Dus ik pak een hamer en geef even een tik op die kogel. Oh nee, dat kan niet want het is daar nog krapper dan een 4-zits in een Sprinter tijdens spitsuur op een dinsdag. Ik sla er soort van naast/schuin op. Geeft geen kick.
Dan maar het stuurhuis losschroeven. Even 4 bouten eruit en ik kon zo het hele stuurwerk naar voren schuiven. Ik stond er eerlijk gezegd van te kijken dat het stuurhuis zomaar naar voren geschoven kon worden, aangezien er nog zo’n stuurwiel aan de andere kant zit die er aan vast zit.
Maar goed dat ter zijde, met het lichtelijk verplaatste stuurwerk stond ik nu te meppen als een gorilla op die kogels. Als die dingen handen hadden dan kreeg ik een middelvinger van ze, want ze bleven gewoon zitten. Zelfs een grotere hamer hielp niet.
Dan maar warm stoken. Ik las dat een werkplaats fohn goed werkt hierbij omdat het staal dan uitzet en makkelijker loskomt:
Nou ik weet niet welk soort staal die mensen het over hebben, of ik stond precies het omgekeerde op te warmen, maar ik heb die fohn op 600 graden gezet en er zo lang op gehouden dat de WD40 begon te roken. (dat kan blijkbaar). Het was zo heet dat ik zelfs een telefoontje van Greenpeace kreeg over of ik even op wou houden, omdat vanwege mijn stuurkogel probleem de poolkappen aan het smelten waren.
Ik stond nu te meppen met een kracht van duizend zonnen op die 2 kogels maar net als Excalibur in die ene steen verroerde die dingen geen nanometer. (Misschien was Excalibur wel een stuurkogel, maar hebben ze er door een interpretatiefout er een zwaard van gemaakt)
Toen heb ik de hulplijn ingeschakeld en mijn oom opgebeld. Ik hoefde niet veel te zeggen of ik hoorde hem al zeggen: “Je hebt een stuurkogeltrekker nodig”
-een stuurkogeltrekker?
-ja een stuurkogeltrekker.
Nou, gelukkig heeft uiteraard iedereen zo’n ding in huis liggen. Niet dus. Ik dus gauw rondgebeld naar autozaken die nog open waren na 12 uur op een zaterdag, én die een stuurkogeltrekker verkochten. Ik had geluk, er was er nog één open. Gauw er naartoe gegaan. (Niet met de DAF natuurlijk)
En ja hoor, ze hadden er één die paste op de nieuwe kogel die ik even had meegenomen. Kostprijs van deze lieverd: €48,- ;_;
Maarja ik moest hem hebben, dus toch maar gekocht.
Uiteraard, omdat deze prachtige onderneming al zo vlekkeloos verliep paste dit ding natuurlijk niet om de kogels heen omdat die ruimte net zo krap was als de beenruimte bij Economy Class in een 777 van Air France. Dus ik had iemand nodig om hard te trekken aan het stuurgerei zodat ik nét die extra ruimte had om dat ding ertussen te wrikken. Eenmaal op zijn plaats kon ik soort-van het schroefdraad met een ratel aandraaien:
6 keer krikken, plop, en ja hoor, eindelijk. Die stuurkogel kwam los. Met de moeite die ik erin moest steken had ik gehoopt dat het ding losschoot met genoeg kracht en snelheid om ermee in een baan om de aarde te kunnen vliegen, maar het bleef echter subtiel.
Andere kogel idem dito.
Weet je wat het leuke is? Dafhobby verkoopt een speciale stuurkogeltrekker voor €20,- die wél in die krappe ruimte past. Dus voor iedereen die ooit nog toevallig een stuurkogel voor zijn DAF moet vervangen, koop meteen zo’n ding van tevoren.
Gelijk maar de hele stuurstangen eruit gehaald om even op de werkbank die vastgeroeste kogels eruit te draaien.
Hier het verschil:
En weer gemonteerd:
Ook dat was nog even knoeien omdat de borgmoertjes ervoor zorgde dat het schroefdraad meedraaide, dus ik kon ze niet vast draaien.
Na stevig drukken en het rubbertje ietsie uitlubberen kon ik ze er verder op draaien totdat de kogel weer vast zat.
Wielen voorlopig even op het oog uitgelijnd, dat moet ik nog laten doen in een garage, maar ik denk dat ik ook maar gelijk eerst de fuseekogels en de stuurkogels aan de wielzijde ga vervangen. Dan is dat ook meteen gedaan. Kost me wel weer €122,-
Toen kwam het spannende moment van waarheid om te zien of dit alles heeft gewerkt, en ja! Geen klepperende wielen meer en geen speling op het stuur.
Testrit was verder goed verlopen, alleen een wieldop onderweg er vandoor zien rollen waar ik achteraan moest rennen. Uiteraard moest dat ding uitgerekend in een slootje rollen, maar gelukkig waren 2 omstanders al bezig met een stok dat ding eruit aan het vissen. Bij toeval, één van hen had vroeger een DAF. Maar die was inmiddels omgetoverd tot schroefjes voor in IKEA kastjes.
Onderweg merkte we wel een vreemd geluid van wind wat ergens doorheen gierde, geen idee wat dat nou ineens was.
Na de testrit kreeg de trommel mijn expert zegel van goedkeuring. M’n maat kwam daarom zondag langs om ermee naar Rotterdam te rijden.
Het werd wat laat dus wij zaten pas tegen half 12 op de snelweg. In het donker, in de regen, zonder gordels, op een onverlichte autobaan, en een auto waar we nog maar één keer mee op de snelweg waren gegaan en waarvan de voorwielen de middag ervoor nog in een positie stonden alsof de wagen nodig moest plassen.
(het werd droog en de snelweg was weer verlicht tijdens het maken van deze foto’s)
Excuseer de wazige foto’s. Sluitertijd is nogal een uitdaging in een rijdende auto in het donker.
Ik moet echt zeggen dat zodra die vario in de ‘overdrive’ modus schiet tegen de 100KM/H dat de kruissnelheid echt heerlijk is. De auto pruttelt in lage toeren heel rustig over de weg heen. Alleen zodra de weg omhoog loopt moet het gas wel weer even losgelaten en weer ingetrapt worden want op een helling verloren we ineens vermogen omdat de motor geen genoeg toeren kon maken.
We waren nog een afslag te ver gereden, maar bij het stoplicht was die fout alweer goed gemaakt door een oud stelletje dat naast ons in een auto naar ons zat te zwaaien en een duimpje op zat te steken.
Onderweg viel ons wel af en toe dat rare geluid van die wind op. Het was alleen op bepaalde stukken asfalt. Bij iedere overgang (zodra je over die expansievoeg rijdt) hoorde je die wind even. Nu weet ik dat het op bruggetjes hard waait, maar zo lokaal lijkt me ook niet realistisch. Ik dus maar het raampje open doen en met 100KM/H mijn kop uit het raam houden om te luisteren. Wat blijkt, die gierende wind is helemaal geen wind. Het zijn gierende banden. Vermoedelijk omdat de uitlijning niet zuiver staat zat er dus gewoon telkens een wiel iets te slippen. Bij aankomst in Rotterdam waren de banden niet heet gelukkig en profiel zat er nog gewoon op. Maar gauw uitlijnen dus.
één ander ding wat ons opviel was dat elke keer zodra we over zo’n expansievoeg reden, dat de voorwielen telkens een enorme klap maakte. Alsof de schokbrekers helemaal gaar waren. De bandenspanning is verder gewoon prima, en de auto veert ook als je er op drukt wanneer hij stilstaat. Puntje voor aandacht in de toekomst dus.
Afijn, hij staat nu in de buurt in Rotterdam geparkeerd:
De eerste bolussen van vogels zit er al op. Dus ik kan morgen weer even met een doekje er overheen.
Tot zover mijn eerste sleutelervaring. Een uitdaging wel, maar zeer interessant en ook leuk om te doen. Het geeft veel voldoening wanneer er een merkbare verbetering is gelukt te maken.
